ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΗΜΕΡΑ ΑΤΟΜΩΝ ΜΕ ΑΝΑΠΗΡΙΑ

Τρείς (3) Δεκεμβρίου είναι μία ιδιαίτερη και ξεχωριστή μέρα. Οι περισσότεροι από εσάς θα αναρωτηθείτε ΓΙΑΤΙ; Είναι κάποια εθνική γιορτή ή μήπως τα γενέθλια κάποιου; Η απάντηση είναι όχι. Αυτή  η μέρα ανήκει στα ΑΜΕΑ (Άτομα με Ειδικές Ανάγκες), τα οποία έχουν καταφέρει σε συνεργασία με την κοινωνία να αντιμετωπίζονται με ισότητα και να απολαμβάνουν μια φυσιολογική ζωή όπως όλοι οι υπόλοιποι άνθρωποι. Ή τουλάχιστον έτσι θα έπρεπε.

Ένας από τους βασικούς στόχους της παγκόσμιας ημέρας ατόμων με αναπηρία είναι να δώσουμε έναν ορισμό και να κατανοήσουμε όλοι μας τι είναι η αναπηρία. 

Αναπηρία λοιπόν είναι ο περιορισμός της κοινής δραστηριότητας λόγου, έργου ή άμεσης αντίληψης λόγω σωματικής ή πνευματικής βλάβης ενός ανθρώπου. Διακρίνουμε τους σωματικά ανάπηρους και τους διανοητικά ανάπηρους. Η αναπηρία γενικά διακρίνεται σε ολική και μερική καθώς και σε σωματική και διανοητική.

Κάπως έτσι δημιουργείται το ερώτημα πώς μπορούμε να  προσφέρουμε έμπρακτα σε αυτά τα άτομα. Η απάντηση είναι απλή: μόνο εάν αντιληφθούμε έστω και στο ελάχιστο τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν λόγω των ελλιπών ειδικών δομών που χρειάζονται. 
Για παράδειγμα κάποιος με αναπηρικό αμαξίδιο δυσκολεύεται να μετακινηθεί εάν δεν υπάρχουν αναπηρικές ράμπες και θέσεις αναπήρων στην πόλη ή ακόμα και αν υπάρχουν δεν είναι χρηστικές εξαιτίας της ασυνείδητης συμπεριφοράς των συμπολιτών μας. Υπάρχουν κι άλλα παραδείγματα που αφορούν στον αποκλεισμό των ΑΜΕΑ από την εκπαίδευση και την εργασία ή από την κοινωνία γενικότερα, εξαιτίας της ανεπάρκειας των ειδικών δομών που χρειάζονται.

Για αυτό το λόγο οφείλουμε να συμβάλλουμε με όποιο τρόπο μπορούμε μέσα από διάφορες δράσεις ευαισθητοποίησης στη δημιουργία αυτών των υποδομών. Απαραίτητη κρίνεται η κατασκευή οδικών έργων τα όποια θα επιτρέπουν τη μετακίνηση των ΑΜΕΑ. Επιπλέον, πρέπει οι δημόσιοι χώροι και υπηρεσίες να είναι φιλικοί και προσβάσιμοι. Βοηθητική θα ήταν επίσης και η ύπαρξη κέντρων αποκατάστασης με εκπαιδευμένο προσωπικό το οποίο θα βοηθάει τα ΑΜΕΑ να ενσωματώνονται στην κοινωνία πιο εύκολα.

Σχετικά με την εκπαίδευση και την εργασία πιστεύω ότι πρέπει όλοι να έχουν πρόσβαση σε όλες τις βαθμίδες της εκπαίδευσης με τη βοήθεια εξειδικευμένων εκπαιδευτικών, ψυχολόγων, κοινωνικών λειτουργών όταν αυτό κρίνεται απαραίτητο.

Μέτα από όλα αυτά ήρθε η στιγμή όλοι μας να πάψουμε να είμαστε απαθείς και να αναρωτηθούμε τι θα συνέβαινε αν ήμασταν εμείς σε αυτή τη θέση. Γιατί μπορεί μέσα σε μία στιγμή όλα να αλλάξουν. Κάπως έτσι η Παγκόσμια Ημέρα Ατόμων με αναπηρία θα αποκτήσει ακόμα περισσότερο νόημα και δύναμη.

Μαριλένα Μακράκη, Β2