Ποιήματα του Νικόλα

ΞΕΣΠΑΣΜΑ

-Άγαλμα δώσ’ μου μια χούφτα ηρωισμό από τότε,

που το ιππικό αυτών ετοιμαζόταν για μάχη,

κι οι άνθρωποι οι ντόπιοι ρωτούσαν το «πότε»

Σε έναν κόσμο που ‘μοιαζε να έπαθε συνάχι…

Δώσε μου και το θάρρος και την βεβαιότητά τους

έναντι ενός θηρίου που ‘λεγαν «δε νικιέται»,

θέλω να γευτώ από την αιωνιότητά τους

επιθυμώ και το πείσμα που με τίποτα δεν χαλιέται!

{Κόντρα στα στοιχήματα

  και στο ενάντιο σχήμα

  έπλασαν σκιρτήματα

  που ανέτρεψαν το κλίμα}   [Επωδός]

Και συ, ναέ, δώσε μου ένα μέρος της σκέψης (τους)

διαποτισμένο με ιδέες κατά των τυράννων,

μη φοβούμενο τον ήχο εχθρικών δικάννων:

«Τίποτα δεν είν’ αδύνατο αν σ’ αυτό πιστέψεις!»

-Άγαλμα δώσ’ μου μια χούφτα ηρωισμό από τότε,

που το ιππικό αυτών ετοιμαζόταν για μάχη,

σ’ έναν κόσμο που έμοιαζε να έπαθε συνάχι

κι οι άνθρωποι οι ντόπιοι ρωτούσαν το «πότε»…    (Χ2)

[Επωδός (Χ2)]

Στίχοι: Τίτος Μητρετώδης (ψευδώνυμο)

Σύνθεση: Τίτος Μητρετώδης

Μουσική: Τίτος Μητρετώδης\

ΡΕΚΒΙΕΜ ΤΗΣ ΠΑΤΡΙΔΟΣ

«Αλοίμονο! Καταστράφηκε ξανά η πατρίδα!

Πάνω που ελέγαμε "ήρθε σωτηρίας σανίδα",

ενώ οι ομοεθνείς μαλώναν για τη βοήθεια

πέσαν οι οχτροί – αμάν! – αυτή ΄ναι η αλήθεια!»

«Αλοίμονο! Αποχαιρετούμε τις μικρές ελιές,

στο θρήνο μας συνέβαλαν της Δύσης οι πινελιές…

Γεχαβά, Ιησού, Αλλάχ, προστατέψτε τους πιστούς·

φροντίστε να μην έχουμε και μεις θανάτους φρικτούς!»

Νικόλαος Αυγουστινάτος, Β1

4891

Πικρές μας έρχονται ‘στορίες από αναμνήσεις

από τα δύσκολά μας χρόνια, από τα παιδικά,

οπούθε δε μας έδιναν καθόλου απαντήσεις

σε ερωτήματα που μας βασάνιζαν συχνά.

Μας φωνάζαν «τι ζητάτε μικροί χαμένοι;

Θα σας έχουν φουσκώσει οι φιλίες σας τα μυαλά!

Να διδάσκεσθε δεν είσασθε υποχρεωμένοι,

άντε πάρτε το νου σας από πράγματα ανιαρά».

Να μην γνωρίζαμε , να μην καν ψάχναμε μας μάθαν

× 2

έλεγαν «δουλειά – μεροκάματο είναι η ζωή».

Το πολύ μας έλεγαν για τ’ Αλεξάνδρου την σπάθαν

ή με ποιο ανοίγει η τηλεόραση κουμπί.                     (Χ2)

Νικόλαος Αυγουστινάτος, Β1

Το τέλος για έναν θαλασσοπόρο

-Έχοντας δει τόσες και τόσες άλλες πολιτείες

κερδίζοντας εχθρούς, θεούς, καυχήματα και τιμές

έσβησε ο πολυμήχανος μες σε ησυχίες

στο παλάτι του ψάχνοντας μνήμες παρελθοντικές.

«Πώς έφθασα» αναρωτιόταν «πώς έφθασα εδώ;

Είκοσι χρόνους αποστολών και ρήγας να γίνω;

Κίρκη, Καλυψώ, Πηνελόπη να τις ερωτευθώ;»

στοχαζόταν μέσα του το δειλινό εκείνο.

«Κάποιος ξένος δάκτυλος θα με κούρδιζε γερά,

μην ήταν βούληση του Δία ή κάποιου άλλου;»

-Όχι, Κανένα μουž φοβάμαι πως λανθάνεις ξερά,

μπόρεσες λόγω της δύναμής σου και του κάλλους.

Ο Λαερτιάδης χάθηκε και για άλλες στεριές

το ερείπιο το καράβι του πλώρ’ ήδη βάζει.

Η πείρα τώρα δεν μετρά· όλα πια είναι σκιές

και πόνοι, πίκρες που σταθερά ο καιρός στοιβάζει.

Στίχοι: Περικλής Καρβουνιάρης

Σύνθεση: Περικλής Καρβουνιάρης

ΑΦΙΕΡΩΜΑ ΣΤΟΝ ΕΡΩΤΟΚΡΙΤΟ

Μιχάλης Σφακιανάκης - Β3

Ερωτόκριτος

Μια μέρα επήγαινα στο σπίτι σου κια πέρα

κι αντίκρυσα τον κύρη σου και μου ‘παιξε μια πέτρα.

Κι ‘φύγα με στεναγμό από την στενοχώρια

πως δε θα ΄σαι δω μα θα ΄σαι ‘πό ‘μένα χώρια.

Γι’ αυτό σου γράφω αυτό εδώ, γιατί σε αγαπώ

Και πως να ξέρεις μοναχά για σένα τραγουδώ.

Εγώ μονάχα μια καρδιά κι ‘ναι παράπονό μου

γιατί χτυπά γι’ άλλο κορμί κι όχι για το δικό μου.

Κάθε φωλιά έχει καπνό κάθε αγάπη πόνο

κάθε φεγγάρι ουρανό κι εγώ εσένα μόνο

Κάθε φορά οπού θωρώ τα δυο σου τα ματάκια

Μου τηνε κάνεις την καρδιά απ’ όλόκληρη κομμάτια.

Εμμανουήλ Ρουμπελάκης, Β3

Δέσποινα Κοφινάκη - Β1

Ο Ερωτόκριτος αλλιώς

Για έναν έρωτα παλιό θέλω να σας μιλήσω

που θα μου μάθει πώς εγώ μπορώ να αγαπήσω.

Η ιστορία ξεκινά στην όμορφη Αθήνα

που δύσκολος ο έρωτας ήταν τα χρόνια εκείνα.

Η Αρετούσα καλλονή του Ηρακλή η κόρη

κι ο Ερωτόκριτος φτωχός μα όμορφο αγόρι.

Κι όσο την κοίταζε αυτός τόσο ερωτευόταν

μα ήξερε πως, μάταια, η αγάπη θα χανόταν.

Το παλικάρι το τρανό καθόταν τραγουδούσε

κι Αρετούσα π’ άκουγε στα σύννεφα πετούσε.

Σκεφτόταν ποιος είναι αυτός που το μυαλό της κλέβει

και την φωνή του σαν ακούει ‘ρωτεύεται, χαζεύει.

Όμως ο Ερωτόκριτος έφυγε να ξεχάσει

τον έρωτα τον δυνατό και όσα είχε περάσει.

Και έτσι πέρασε ο καιρός όμως η Αρετούσα

έμαθε ποιος είναι αυτός για ’κεινον που ’ταν μούσα.

Τα ‘μαθε αυτά ο βασιλιάς και μέσα στο θυμό του

διώχνει τον Ερωτόκριτο απ’ το βασίλειό του.

Τα δυο όμορφα παιδιά όρκους αγάπης δίνουν

κι ορκίζονται στον έρωτα πάντα πιστοί να μείνουν.

Φεύγει ο Ερωτόκριτος και πάει στην εξορία

και να γυρίσει προσπαθεί με κάθε ευκαιρία.

Η ευκαιρία έρχεται σαν πόλεμος ξεσπάει

κι ο Ερωτόκριτος εκεί όλους τους νικάει.

Ο βασιλιάς μην ξέροντας ποιο ειν’ το παλικάρι

την Αρετούσα του ‘ταξε γυναίκα να την πάρει.

Το ‘μαθε αυτό η κοπελιά, πετάει απ’ την χαρά της

τον άντρα που θα παντρευτεί, τον έχει στην καρδιά της.

Τα δυο παιδιά παντρεύονται μετά από τόσα πάθη

και μένουν πάντοτε μαζί με έρωτα κι αγάπη.

Μαρία – Χριστίνα Γαρεφαλάκη, Β1

Ατζελίνα Καρατζά - Β1

Ο αποχωρισμός

Μου ‘παν δεν ταιριάζουμε

Μου ‘παν δε σε χρειάζομαι

Μα εγώ χωρίς εσένα πώς να ζήσω,

αφού δεν μπορώ να σε αντικαταστήσω;

Μακριά σου αργοπεθαίνω,

ενώ στην αγκαλιά σου ανασαίνω.

Μα εγώ δε θα υπακούσω

και την καρδιά μου θ’ ακούσω.

Μα εμείς δε θα χωριστούμε

για την αγάπη μας θα θυσιαστούμε.

Κι όσα εμπόδια προκύψουν

οι καρδιές μας δε θα υποκύψουν.

Γιατί είμαστε αγαπημένοι

και ο ένας για τον άλλον φτιαγμένοι.

Ποιος θα μας χωρίσει,

αφού ούτε ο ίδιος ο θάνατος δεν μπορεί

μακριά να μας κρατήσει;

Αρετούσα μου, αγαπημένη,

είμαστε ερωτευμένοι.

Είμαστε ο ένας για τον άλλον πλασμένοι.

Μη μου είσαι λυπημένη,

ο έρωτάς μας θα τα καταφέρει.

Με αυτό το δαχτυλίδι

η αγάπη μας παντοτινή θα μείνει.

Φοβάμαι μόνο μην αλλάξεις

και τα λόγια μου ξεχάσεις.

Την αγκαλιά σου να χαρίσεις

κι άλλον άντρα ν’ αγαπήσεις.

Γιατί θα καταρρεύσω

Και άλλη στενοχώρια δε θα αντέξω

Είσαι η μόνη που αγαπώ

κι ήρθε η ώρα να σε αποχωριστώ.

Ιωάννα Λιουδάκη, Μιχαέλα Μαρκάκη, Γεωργία Μπούζι, Β2

Ντάνιελ Τόπι, Ιάσωνας Τομαδάκης - Β3

Pourquoi le déséquilibre ne ‘ncore pas arrête existé?[1]

Όταν σας ανέφεραν τους νεκρούς από το κρύο

φαινόσουν σα να ‘παιρνες του Ούνιον Τζακ[2] το ύφος,

και  -όρθιος- να προτάσσεις του λήθαργου το ξίφος.

Μ’ οργή τους διώξατε απ’ το πολυτελές γραφείο…

Αυτό πριν δειπνήσετε με Σολομώντεια αίγλη:

έτσι έκαναν κι οι παλιοί -που πιο πολλούς θερίζαν,

μα λιγότερο από σας εστρουθοκαμηλίζαν-

ενώ τ΄ άστεγα όνειρα κατέντησαν κουρέγλι[3].

Μονάχα τις απολαύσεις ζητάς απ’ τις γυναίκες,

θέλεις να τις περιφέρεις μ΄ αστραφτερά σεγκούνια[4]

ή το απόβραδο να σου μετράνε τα πεκούνια[5]

Και στην πιο λάγνα θέλησή σου να σου λέγουν «ναίσκε!».

Πως οι ξένοι είναι κακοί εσείς πρεσβεύατε πάντα.

Μια Ιερά Εξέταση θέλετε να υπάρξει,

ταμπέλες στους αλλοεθνείς να έλθει να χαράξει

κι όλα να τα βεβαιώσετε με προπαγάνδα,

η οποία σας διατηρεί στην κορυφή του λόφου.

Μ΄ αδικία δεν είναι; Σεις Λουκούλλεια[6] να ζείτε,

τα Νερώνεια κρίματα[7] ντιστεγκέ[8] ν΄απαριθμείτε

κι οι άλλοι να βρίσκονται στο όριο του ψόφου;

Νικόλαος Αυγουστινάτος, Β1 (2020)

---

[1] Γαλλική φράση ο τίτλος του ποιήματος. Μετάφραση: Γιατί η ανισότητα ΑΚΟΜΗ δεν έχει παύσει να υπάρχει;

[2] Ούνιον Τζακ: Η σημαία του Ηνωμένου Βασιλείουž το ύφος του Ούνιον Τζακ: ύφος αδιαφορίας ή μεγαλορρημοσύνης.

[3] Κουρέγλι: κουρέλι.

[4] Σεγκούνια: Μάλλινα ρούχα, ιδιαίτερα γυναικών.

[5] Πεκούνια: Χρήματα (λ. ιταλική).

[6] Λούκουλλος: Ρωμαίος στρατηγός, γνωστός για τον τρυφηλό βίο του εξ ου και η φράση να ζείτε Λουκούλλεια (χωρίς μέτρο/σεμνότητα).

[7] Νερώνεια κρίματα: Τα εγκλήματα που διέπραξε ο Ρωμαίος αυτοκράτορας Νέρων.

[8] Ντιστεγκέ: Κομψευόμενοι (λ. γαλλική).

Γυμναστήριο...πρωτεΐνες και αναβολικά

Στις μέρες μας αρκετοί νέοι οδηγούνται στις αίθουσες των γυμναστηρίων προκειμένου να αποκτήσουν το πολυπόθητο διαφημιζόμενο γραμμωμένο ανδρικό σώμα. Επειδή όμως ο στόχος είναι δύσκολος και επίπονος καταφεύγουν στη λύση που οδηγεί σε ταχύτερα αποτελέσματα και η λύση αυτή δεν είναι άλλη από την πρόσληψη ουσιών, δηλαδή συμπληρώματα διατροφής που είναι οι πρωτεΐνες και τα αναβολικά.

Πιο αναλυτικά, οι πρωτεΐνες είναι ενώσεις που αποτελούνται από άνθρακα, υδρογόνο, οξυγόνο και άζωτο. Οι πρωτεΐνες έχουν εξαιρετική σημασία για την υγεία του ανθρώπινου σώματος και χρησιμοποιούνται από τον οργανισμό για πολλές λειτουργίες του. Τις πρωτεΐνες το σώμα τις χρειάζεται για την ανάπτυξη και την αποκατάσταση των κατεστραμμένων κυττάρων, καθώς και για την παραγωγή αντισωμάτων που καταπολεμούν τις λοιμώξεις.

Απ’ την άλλη τα αναβολικά – ανδρογόνα στεροειδή είναι μια ομάδα σύνθετων ουσιών που μιμούνται τη φυσική ορμόνη τεστοστερόνη. Αρχικά τα αναβολικά χρησιμοποιήθηκαν για να θεραπεύουν ασθενείς οι οποίοι δεν παρήγαγαν αρκετή ποσότητα τεστοστερόνης. Σήμερα όμως τα αναβολικά έχουν γίνει αναπόσπαστο κομμάτι σε μεγάλη μερίδα αθλητών αλλά και ατόμων που θέλουν να αλλάξουν την εικόνα του σώματός τους γρήγορα. Τα αναβολικά στεροειδή χρησιμοποιούνται παράνομα για να επιτευχθεί γρήγορα ένα τέλεια γυμνασμένο κορμί. Βεβαίως υπάρχει και ο άλλος τρόπος ο «φυσικός» που όμως σχεδόν είναι πιο αργός και δύσκολος.

Ωστόσο, όσοι από τους αθλητές καταλήγουν να παίρνουν συμπληρώματα διατροφής, έχουν να διαλέξουν ανάμεσα σε μια γκάμα πόσιμων ή βρώσιμων προϊόντων. Στην αγορά κυκλοφορούν διάφορα πρωτεϊνούχα σκευάσματα στα οποία η ποσότητα πρωτεΐνης που περιέχουν διαφέρει σημαντικά. Στην ουσία όμως η πρωτεΐνη που περιέχεται σε αυτά τα συμπληρώματα, προέρχεται από φυσικές πηγές όπως γάλα, αβγά και σόγια. Επομένως τα ειδικά αυτά συμπληρώματα δεν έχουν καμία διαφορά από τη φυσική πρωτεΐνη που μπορεί να προσλάβει κανείς με τη διατροφή και επιπλέον είναι και πιο ακριβά από τη φυσική διατροφή. Είναι γεγονός ότι είναι πολύ εύχρηστα από τους πολυάσχολους αθλητές.

Και ενώ πρωτεΐνες μπορεί κανείς να βρει με φυσικές μεθόδους, τα αναβολικά είναι προϊόντα χημικής επεξεργασίας δηλαδή φάρμακα των οποίων οι επιπτώσεις ακόμα διερευνώνται. Η υπερκατανάλωση αναβολικών επηρεάζουν και επιβαρύνουν όλο τον οργανισμό χωρίς να είναι ακόμα γνωστές όλες οι συνέπειες σε αυτόν.

Παρ’ όλα αυτά δυσμενείς επιδράσεις μπορεί να έχει κάποιος από την υπερβολική κατανάλωση τόσο των αναβολικών όσο και των πρωτεϊνών. Η μακροχρόνια κατάχρηση των αναβολικών μπορεί να προκαλέσει καρδιοπάθειες, ηπατική ανεπάρκεια, διαταραχές των δευτερευόντων χαρακτηριστικών του φύλου καθώς και άλλες διάφορες παθολογικές ασθένειες. Από την  άλλη η κατάχρηση πρωτεϊνούχων σκευασμάτων μπορεί να οδηγήσουν επίσης σε καρδιακά και πεπτικά προβλήματα καθώς και στην πιθανή έκθεση σε βαρέα μέταλλα εξαιτίας των κρυμμένων συστατικών που πολλές φορές περιέχουν τα σκευάσματα αυτά.

Σύμφωνα με τα παραπάνω καταλήγει κανείς στο συμπέρασμα ότι καλό θα ήταν να αποφεύγονται τα τεχνητά κατασκευασμένα συμπληρώματα και να προτιμάται ο φυσικός τρόπος ζωής. Η σωστή διατροφή με ένα πλούσιο σε θρεπτικά συστατικά διατροφολόγιο, ισορροπημένη άσκηση και φυσικός τρόπος ζωής είναι αυτά που θα μας οδηγήσουν στο επιθυμητό αποτέλεσμα που δεν είναι άλλο από ένα υγιές καλά γυμνασμένο σώμα.

Δεμέτζος Μάνος, Γ1

Το αδέσποτο

Οι μέρες περνούσαν. Το κρύο και η παγωνιά με έκαναν να νιώθω ακόμα πιο μόνος μου μέσα στο χάρτινο κουτί μου. Άνθρωποι πήγαιναν πάνω κάτω για να τελειώσουν τα γιορτινά ψώνια. Κανείς δε νοιαζόταν για το μικροκαμωμένο σκυλάκι που ζητιάνευε για μια μπουκιά φαγητό. Πήγαινα από καφετέριες σε εστιατόρια, αλλά κανείς δε με λυπόταν. Άλλη μια μέρα νηστικός να μασουλάω την κούτα μου για να ξεχάσω την πείνα.

Πεινούσα. Πεινούσα πολύ. Αποφάσισα λοιπόν να πάω σε άλλη περιοχή της πόλης για να δω αν θα έχω τύχη εκεί. Για καλή μου τύχη, είχε ανοίξει μία καινούρια καφετέρια. Ήλπιζα να μου δώσει κάποιος κάτι να φάω. Μια κυρία βγήκε και με είδε. Αμέσως μπήκε μέσα και ξαναβγήκε με νόστιμες λιχουδιές. Όλες για μένα! Φοβόμουν όμως να πλησιάσω διότι τόσο καιρό στον δρόμο έχω δει πολλά. Μου είπε ότι δεν έχω λόγο να φοβάμαι και έφυγε. Πήγα γρήγορα και έφαγα όλες αυτές τις λιχουδιές. Το στομαχάκι μου γέμισε, αλλά ήταν αργά και δεν ήθελα να επιστρέψω στην κούτα μου. Φοβόμουν. Από την κούραση κατάφερα να φτάσω στο κοντινότερο στενό και εκεί αποκοιμήθηκα. Το πρωί ξύπνησα από την μυρωδιά του κρέατος. Η κυρία στεκόταν στην είσοδο της καφετέριας και κρατούσε στα χέρια της κοτόπουλο. Μου το έδωσε και πήγε να ανοίξει την καφετέρια. Από ό,τι κατάλαβα ήταν η ιδιοκτήτρια. Έτσι αποφάσισα να μείνω σε αυτή την γειτονιά για να έχω σίγουρο το φαγητό μου.

Αφού έφαγα, πήγα να γνωρίσω την περιοχή και να δω αν υπάρχουν άλλα ζώα. Ήθελα να σιγουρευτώ ότι θα είμαι ο μόνος που θα ταΐζει η κυρία. Από δω και πέρα θα την έλεγα κυρία μου.

Η κυρία μου είναι πολύ καλή και νοιάζεται για μένα. Μετά από μερικές μέρες την άφησα να με χαϊδέψει και να μου βάλει ένα σχοινάκι για να μην με πάρει ο μπόγιας.

Ο καιρός πέρασε. Πέρασε το καλοκαίρι και το φθινόπωρο. Χειμώνας και πάλι... Πάλι κρύο, πάλι μοναξιά. Σήμερα η κυρία μου δεν μου είχε φέρει ακόμα τις σκυλολιχουδιές μου, όπως τις λέει. Ξαφνικά την βλέπω να βγαίνει από το αμάξι της. Έτρεξα αμέσως να την καλωσορίσω. Τότε εκείνη σκύβει και με ρωτάει αν είμαι είμαι έτοιμος να πάω στο σπίτι μου... Δεν κατάλαβα τι εννοούσε. Με έβαλε στο αμάξι και πήγαμε σε μια γειτονιά που δεν την είχα ξαναδεί. Μπήκαμε σε ένα κτήριο και μου είπε πως στον 1ο όροφο θα μένω από εδώ και πέρα.

Μπήκα μέσα με επιφυλάξεις. Αμέσως ένιωσα τη ζεστασιά από το τζάκι. Πήγαμε στο δωμάτιο, που όπως είπε, ήταν δικό μου. Εκεί βρήκα κρεβάτι, παιχνίδια και δύο μπολ με φαγητό και νερό. Από 'δω και πέρα ήμουν στο σπίτι μου.

Α! Δε σας είπα πώς με λένε. Είμαι ο Μαξ και είμαι ένα χαρούμενο σκυλάκι!

Πολλά σκυλιά ζουν και πεθαίνουν στο δρόμο. Γεννιούνται είτε στο δρόμο είτε τα παρατούν εκεί. Επιβιώνουν μέσα σε άθλιες συνθήκες και κάθε μέρα χιλιάδες από αυτά πεθαίνουν από αρρώστιες, κρύο, πείνα, φόλες, κακοποίηση και άλλα πολλά. Δεν τους αξίζει. Τα ζώα μάς αγαπούν χωρίς να θέλουν πολλά. Το μόνο που ζητούν είναι μια καλύτερη ζωή και μόνο εμείς μπορούμε να τους τη δώσουμε.

Ελίζα Δετοράκη - Λουμάι, Α1